تاثیر دو شیوه تمرینی بازی در ابعاد کوچک (ssg) و مقاومتی - پلایومتریک بر سطوح استراحتی اینترلوکین -۶ و عامل نکروز تومور آلفا در بازیکنان نوجوان فوتبال

مقدمه: هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر 8 هفته تمرین مقاومتی - پلایومتریک و بازی در ابعاد کوچک ((ssg بر غلظت اینترلوکین -6 و عامل نکروز تومور آلفا بازیکنان پسر نوجوان فوتبال بود. روش کار: بدین منظور 30 بازیکن پسر فوتبال با دامنه سنی 14-17 سال (میانگین سن 9/0±14 9/0 سال، قد 06/0±71/1 متر، وزن 1/15±3/62 کیلوگرم) برای شرکت در این تحقیق انتخاب شدند و به طور تصادفی در سه گروه بازی در ابعاد کوچک (8 نفر)، مقاومتی-پلایومتریک (11 نفر) و کنترل (11 نفر) تقسیم شدند. قبل و بعد از 8 هفته تمرین و در حالت استراحتی il-6 و tnf-α اندازه گیری شد. سپس آزمودنی ها به مدت 8 هفته در گروه های مربوطه تمرینات خود را انجام دادند. برنامه تمرین گروه ssg شامل 8 هفته تمرین بازی در ابعاد کوچک بود که به دو مرحله 4 هفته ای برای تنظیم شدت کار تقسیم شد و توسط 8 نفر صورت می گرفت. برنامه تمرین مقاومتی - پلایومتریک نیز توسط 11بازیکن اجرا شد. این برنامه شامل 8 هفته تمرین ترکیبی مقاومتی - پلایومتریک بود که آزمودنی ها تمرینات مقاومتی - پلایومتریک را دو بار در هفته و به همراه تمرینات معمول فوتبال انجام می دادند. به منظور مقایسه درون گروهی داده ها از آزمون t همبسته و برای مقایسه بین گروهی از آزمون anovaو lsd استفاده شد. نتایج: نتایج این تحقیق نشان داد اجرای 8 هفته تمرین بازی در ابعاد کوچک به افزایش il-6 و tnf-α منجر شد ( برای هر سه گروه (001/0p=) و در گروه مقاومتی - پلایومتریک تغییر معنی داری دیده نشد (به ترتیب 052/0p= و 126/0p=). نتیجه گیری: به طور کلی، می توان نتیجه گرفت که در شیوه تمرینی ssg به علت شدت بالای تمرین و سطوح بالای هورمون های استرسی، تخلیه ذخایر گلیکوژن عضله و همچنین آسیب های ریز درون بافتی که به واسطه جایجایی های سریع و ضربه های مکرر در فوتبال به وجود می آید، سایتوکین های التهابی افزایش معنی داری می یابد